Jak to w przypadku natury bywa, to co pozornie pospolite jest w istocie ciekawe. Nie inaczej jest z mewą srebrzystą Larus argentatus, gatunkiem dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych Laridae. Ów jegomość uparł się by przez pierwsze cztery lata swojego życia nie wyglądać na srebrzystego, wprowadzając w zakłopotanie obserwatorów jego poczynań. Tym bardziej, że potrafi swoją odmienność zaprezentować równocześnie, w postaci osobników z wszystkich roczników sąsiadujących na niewielkim obszarze. Uparcie kombinuje z upierzeniem, jakoś nie mając zamiaru objawić się szatą na podobieństwo dorosłych krewniaków. To zjawisko dymorfizmu wiekowego. Zatem wprowadzamy sobie dziś kolejne pojęcie z zakresu bilogii, oczywiście obok prezentacji następnego gatunku, który może odnajdziecie na drodze przyrodniczych wędrówek. Choć mewa srebrzysta w Polsce gnieździ się nielicznie, jeśli już to w niżowej części kraju, jednak na przelotach pojawia się w większych ilościach na wybrzeżu, również sporadycznie w głębi kraju np. środkowym odcinku Wisły. Okres przelotów możecie wykorzystać podobnie jak ja, na obserwację wspaniale zmiennego ubarwienia. Choć sprawa bardziej się komplikuje, gdy dodamy szatę godową, bo razem w ciągu swojego rozwoju gatunek ten przybiera do 10 szat, a samiec i samica są prawie tak samo ubarwione. Jednak o tej porze roku sprawę da się nieco uprościć do prezentowanych poniżej podstawowych typów ubarwienia:
1. Szata juwenilna, młodociana - tegoroczny wylęg.
2. Szata juwenilna, z elementami pierwszej szaty zimowej.
3. Szata pierwsza zimowa.
4. Szata druga zimowa.
5. Szata trzecia zimowa.
6. Szata ostateczna spoczynkowa (powyżej 4 roku życia).
Prawda, że proste ?. Jednak ma wszelki wypadek należy podział ten zilustrować wizerunkami osobników na etapach opisanego rozwoju. Na szczęście to spore ptaszysko, długość ciała ok. 55-68 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 130-150 cm, masa ok. 600-1500 g a więc pokaźny obiekt obserwacji. Do tego gatunek ten w poszukiwaniu pożywienia szybko uczy się obcować z ludźmi, stając się bywalcem wysypisk komunalnych, bądź licząc na hojność spacerowiczów, chętnie się do nich zbliża. W naturze mewa srebrzysta jest wszystkożerna. Gustuje w pokarmie zwierzęcym. Zjada m.in. płazy, ryby, ssaki. Kradnie jaja i pisklęta innych ptaków np. innym mewom, kaczkom i rybitwom. Jej żarłoczność jest tak duża, że może zjadać pisklęta z sąsiednich lęgów w kolonii, a nawet swoje własne. Skoro tak blisko dopuszcza nas to tajników swojego życia, korzystajmy z okazji by się jej przyjrzeć ... Dla porządku rzeczy, opis poszczególnych form ubarwienia znajduje się pod zdjęciami.
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana, najprawdopodobniej już z elementami pierwszej szaty zimowej.
Mewa srebrzysta, szata juwenilna, młodociana, najprawdopodobniej już z elementami pierwszej szaty zimowej.
Mewa srebrzysta, szata pierwsza zimowa.
Mewa srebrzysta, szata pierwsza zimowa.
Mewa srebrzysta, szata pierwsza zimowa.
Mewa srebrzysta, szata pierwsza zimowa.
Mewa srebrzysta, szata pierwsza zimowa.
Mewa srebrzysta, szata druga zimowa.
Mewa srebrzysta, szata druga zimowa.
Mewa srebrzysta, szata druga zimowa.
Mewa srebrzysta, szata druga zimowa.
Mewa srebrzysta, szata druga zimowa.
Gatunkami bardzo podobnymi do mewy srebrzystej są: mewa białogłowa i mewa romańska. Jeszcze na początki XXI w. uznawane one była za podgatunki mewy srebrzystej ale propozycja wyodrębnienia ich się przyjęła i jest uwzględniana w najnowszych kluczach terenowych do oznaczania ptaków. Na zdjęciach ptaki w szacie trzeciej zimowej i ostatecznej to jednak bez wątpliwości mewy srebrzyste, natomiast oznaczanie ptaków w szatach młodszych klas wiekowych jest bardzo trudne zwłaszcza, że na publikowanych ujęciach nie wszystkie diagnostyczne cechy są widoczne. To co można jednak zobaczyć wskazuje jednak na mewy srebrzyste. Ponadto w szatach młodocianych 1 i 2-go roku życia podobnie ubarwione są jeszcze dwa gatunki dużych mew: mewa siodłata i mewa żółtonoga, a dla mało doświadczonej osoby możliwe jest również mylenie z mewą srebrzystą dalszych szat wiekowych mewy żółtonogiej z podgatunku graellsii (podgatunek zachodnioeuropejski, który ma cimnopopielate pióra płaszcza a nie czarne jak nominatywny podgatunek mewy żółtonogiej).
Mewa srebrzysta, szata trzecia zimowa
Mewa srebrzysta, szata trzecia zimowa
Mewa srebrzysta, szata ostateczna spoczynkowa (powyżej 4 roku życia).
Mewa srebrzysta, szata ostateczna spoczynkowa (powyżej 4 roku życia).
Mewa srebrzysta, szata ostateczna spoczynkowa (powyżej 4 roku życia).