To obserwacja z 4 stycznia. Był to dzień z tych, kiedy nie można usiedzieć w domu mimo okrutnego mrozu. Ujęcia są małym zadośćuczynieniem okropnie przenikliwego zimna, którego doświadczyłem tego dnia. W prowizorycznej czatowni skleconej naprędce zasiadłem na gągoły, w pasie wybrzeża od strony Zatoki Puckiej na wysokości Władysławowo - Chałupy. Wiatr był przenikliwy aż do bólu kości a solidne zimowe odzienie dawało niewielką ulgę. Niewygodna pozycja i bezruch tylko potęgowały cierpienie. Ukryty przed wzrokiem wodnego ptactwa wytrwale "strzelałem" portrety gągołów do chwili gdy na niebie pojawił się on. Bielik wykonał dwa obszerne kręgi nad granicą morza i lądu i majestatycznie oddalił się w stronę horyzontu. Aby zrobić te zdjęcia musiałem poderwać się ze stanowiska, by móc obiektyw skierować w górę. Wodne ptactwo rozpierzchło się w popłochu na widok mnie lub jego, ale fotki bielika pozostały.
Bielik (Haliaeetus albicilla) lub bielik zwyczajny największy europejski przedstawiciel rodzaju Haliaeetus, Nazywany "orłem morskim", z rodziny jastrzębiowatych Accipitridae oraz największy ptak Polski. Posiada ogromne skrzydła, o rozpiętości do 2,5 metra. Jasnobeżowa głowa i gruby dziób są również stosunkowo duże. Pióra są nakrapiane w odcieniach brązu z jasnymi plamami u nasady skrzydeł. Młode ptaki są ciemnobrunatne i posiadają ciemnoszary dziób, dopiero w wieku 5 - 6 lat uzyskują szatę ostateczną z śnieżnobiałym ogonem, jasną głową i żółtym dziobem. Wszystkie nagie części dziób i nogi w szacie ostatecznej są koloru żółtego. Chętnie zamieszkują tereny otwarte blisko rzek lub dużych jezior, szerokie doliny rzeczne oraz wybrzeża morskie. Głównym pożywieniem bielików są ryby, ssaki oraz ptaki.
