Zima to nie tylko doskonała okazja do nadmorskich spacerów ale również sposobność spotkania w niewielkiej odległości wiele gatunków ptaków, które u nas zimują. Głodne ptaki, lub nauczone przez człowieka otrzymywania pokarmu ufnie zbliżają się do nas na tyle blisko, że możemy odczytać numery obrączek. Czasem wprost, notując numer i okoliczności obserwacji. Inny razem uda nam się wykonać zdjęcie nie tylko sylwetki ptaka, ale też samej obrączki. Obecnie nawet telefony komórkowe wyposażone są w kamery o doskonałej rozdzielczości, nie mówiąc już o sporej ilości lustrzanek cyfrowych, które zabieramy na spacery na okazję zdjęć rodzinnych. Będą w posiadaniu środków technicznych i możliwości, pozostaje jedynie odrobina dobre woli by kilka niedługich chwil z kilkugodzinnego spaceru poświecić na poszukiwanie wzrokiem obrączek i archiwizację danych. To niezwykle cenne informacje, które zawsze są mile widziane i oczekiwane przez Stację Ornitologiczną Muzeum i Instytutu Zoologi Polskiej Akademii Nauk.
Na stronie internetowej wspomnianej stacji odnajdziecie szczegółową informację o programie obrączkowania oraz przyjazną instrukcje postępowania oraz elektroniczny formularz zgłoszenia. Wprowadzając Was w intencję badaczy, autorzy piszą tak:
"Obrączkowanie ptaków jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych technik stosowanych w badaniu życia ptaków. Polega na znakowaniu ptaków metalowymi obrączkami zakładanymi na nogę. Łabędzie i gęsi znakowane są również kolorowymi obrożami zakładanymi na szyję, do odczytania z większej odległości.
Każda obrączka posiada wytłoczony, skrócony adres centrali obrączkowania oraz niepowtarzalny kod literowo-cyfrowy, który niczym dowód osobisty charakteryzuje ptaka i pozwala go zidentyfikować przy powtórnym schwytaniu lub obserwacji, nawet po wielu latach. Porównanie danych (np. daty, miejsca) zaobrączkowania z danymi ponownego stwierdzenia dostarcza informacji o przemieszczeniach ptaków, długości życia i innych aspektach ich biologii.
Zbadanie jakiegoś zagadnienia wymaga przynajmniej kilkudziesięciu, a częściej setek ponownych stwierdzeń, dotyczących jednego gatunku. Uzyskanie jednego stwierdzenia to zwykle oznakowanie kilkudziesięciu lub kilkuset osobników. Dlatego tak ważne jest, aby o schwytaniu, znalezieniu, obserwacji ptaka z obrączką poinformować krajowa centralę obrączkowania.
Wszelkie szczegóły odnajdziecie na internetowym portalu: Stacja Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologi Polskiej Akademii Nauk.
Jak widzicie, nawet zdjęcie ptaka wykonane z pewnej odległości pozwala na odczytanie numeru obrączki. Niezależnie przy obecnych możliwościach matryc cyfrowych wyrażanych w milionach pikseli, możliwe jest uzyskanie dobrej jakości fragmentu zdjęcia z czytelnym numerem obrączki. Wystarczy "wyciąć" mniejszy kadr fotografii i powiększyć w prostym programie do obróbki zdjęć cyfrowych. Choć takie zdjęcie traci na jakości i pewnie nie dołączy do rodzinnego albumu, ale widoczne numery obrączki to bezcenne dane, na które oczekują naukowcy. Do pomocy możecie włączyć Wasze pociechy. Pewnie chętnie podejmą się obowiązku wyszukiwania wzrokiem obrączkowanych ptaków. Szczególnie gdy wspólnie potraktujecie to, jako pouczającą zabawę edukacyjną.
