Bażant (Phasianus colchicus)



Bażanty (Phasianus colchicus) zwykle prowadzą osiadły tryb życia. Zamieszkują podobne środowiska niezależnie od pory roku. Mają podobne preferencje siedliskowe co kuropatwy (Perdix perdix), ale szersze. Zasiedlają różnorodne tereny otwarte i półotwarte, również bardziej podmokłe, obrzeża trzcinowisk. U tego gatunku występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Na tle niezwykle barwnego samca, samica jawi  się w szarych, maskujących kolorach. To za sprawą sposobu gniazdowania. Gniazdo zwykle znajduje się na ziemi w kępie traw lub pod osłoną na przykład krzewu. Utworzone jest z trawy; wyściółkę stanowią delikatniejsze trawy i pióra. W Polsce samce już od jesieni skupiają wokół siebie samice. Część samców zimuje jednak samotnie lub w jednopłciowych stadach, a wiosną zapuszcza się w rewiry innych samców. Prowadzi to do walk, podczas których głośno pieją i energicznie trzepocą skrzydłami. 

Obserwowane osobniki, to kujawskie bażanty a dokładniej z okolic Radziejowa. Choć na okalających polach nadal można spotkać ich sporo, jednak czasy świetności tego gatunku należą już do przeszłości. Głównie za sprawą obniżenia poziomu wód gruntowych i osuszenia śródpolnych rowów i stawków. To skutek działającej w pobliżu kopalni węgla brunatnego, której odkrywkowe wydobycie dosłownie wysysa miejscowe cieki wodne.