Bażanty (Phasianus colchicus) zwykle prowadzą osiadły tryb życia. Zamieszkują podobne środowiska niezależnie od pory roku. Mają podobne preferencje siedliskowe co kuropatwy (Perdix perdix), ale szersze. Zasiedlają różnorodne tereny otwarte i półotwarte, również bardziej podmokłe, obrzeża trzcinowisk. U tego gatunku występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Na tle niezwykle barwnego samca, samica jawi się w szarych, maskujących kolorach. To za sprawą sposobu gniazdowania. Gniazdo zwykle znajduje się na ziemi w kępie traw lub pod osłoną na przykład krzewu. Utworzone jest z trawy; wyściółkę stanowią delikatniejsze trawy i pióra. W Polsce samce już od jesieni skupiają wokół siebie samice. Część samców zimuje jednak samotnie lub w jednopłciowych stadach, a wiosną zapuszcza się w rewiry innych samców. Prowadzi to do walk, podczas których głośno pieją i energicznie trzepocą skrzydłami.
Obserwowane osobniki, to kujawskie bażanty a dokładniej z okolic Radziejowa. Choć na okalających polach nadal można spotkać ich sporo, jednak czasy świetności tego gatunku należą już do przeszłości. Głównie za sprawą obniżenia poziomu wód gruntowych i osuszenia śródpolnych rowów i stawków. To skutek działającej w pobliżu kopalni węgla brunatnego, której odkrywkowe wydobycie dosłownie wysysa miejscowe cieki wodne.