Szpak to gatunek, który odniósł ogromny sukces populacyjny. Tylko w Polsce liczebność tego gatunku szacowana jest na około 2 miliony par. Nic więc dziwnego, że ptaki te są powszechnym widokiem, również podloty i starsza młodzież. Młode ptaki opuszczając gniazdo są szaro-brązowe. Jednak nie mogąc ani na chwilę stracić zdolności do lotu, ich pierzenie odbywa się stopniowo. W tym czasie brązowe pióra powoli zastępowane są przez dorosłe, lśniąco czarne z fioletowo-zielonym połyskiem.
Swój sukces szpaki zawdzięczają ogromnym zdolnościom adaptacyjnym oraz ciekawą strategią przetrwania, którą w skrócie można nazwać - w grupie siła. Z początkiem lata zbierają się w stada złożone z młodych ptaków z pierwszych lęgów oraz dorosłych, nierozmnażających się osobników. Z upływem czasu stada te powiększają się do kilkudziesięciu, a rekordowo nawet do 100 tysięcy szpaków.
Istnieje wiele powodów, dla których szpakom opłaca się życie w licznych grupach. Ptaki zapamiętują miejsca, w których jest obfitość pożywienia i często je patrolują. Oprócz obserwacji żerowisk ich uwaga skupia się na wypatrywaniu drapieżników oraz śledzeniu innych szpaków. Gdy jeden z ptaków odnajdzie nowe źródło pokarmu, pozostałe lecą za nim.
Zaletą zbierania się w stada jest również unikanie presji ze strony drapieżników. Gromada ptaków złożona z setek lub tysięcy osobników potrafi zdekoncentrować drapieżnika. Nie potrafi on skupić uwagi na pojedynczej ofierze, a sama wielkość stada sprawia, że prawdopodobieństwo upolowania konkretnego osobnika znacznie się zmniejsza. Szpaki współpracują również na noclegowiskach wzajemnie się ogrzewając. Poniżej jeszcze kilka zdjęć podlotów szpaków, które niebawem dołączą do tej zorganizowanej społeczności.
Młody szpak, z poczęstunkiem od rodziców