Ptaki Polski na turystycznym szlaku ... Park Miejski w Wejherowie



Park Miejski w Wejherowie. Jego historia sięga XVIII wieku, kiedy był parkiem pałacowym w stylu angielskim. Architektura ogrodu angielskiego często nawiązywała do przeszłości. Tworzono sztuczne ruiny, obeliski, świątynie, naśladujące gotyckie lub antyczne budowle. Ważniejsze jednak, że ogrodnicy wykorzystywali naturalne warunki miejsca, w którym zakładali ogród. Styl ten dedykowany był przede wszystkim wielkim ogrodom. W projekcie ogrodu angielskiego najważniejszą kwestią było zachowanie naturalność i spójność krajobrazu. W odróżnieniu od barokowych, prostych i symetrycznych ścieżek, w ogrodach angielskich pojawiły się kręte i wijące się alejki, obsadzone gęstymi, starannie dobranymi kępami długowiecznych roślin, w tym bylinami. W zaciszu alejek stawiano z reguły drewniane ławeczki w celu stworzenia nastrojowej atmosfery. Jednak wszelkie ingerencje w pierwotny krajobraz były wyważone, starające się zachować przyrodnicze walory takiego miejsca.

Na podobieństwo klasycznego ogrodu angielskiego jawi się nam Park Miejski w Wejherowie. Obecnie nosi imię Aleksandra Majkowskiego. Jednak stare drzewa, architektura zieleni, rozległe trawniki oraz zbiorniki wodne przywołują historię tego miejsca. Związana jest ze znajdującym się w parku Pałacem Przebendowskich i Keyserlingków. Jego ostateczny kształt pochodzi z XIX wieku, obecnie prezentując styl neogotycki z wyraźnymi elementami renesansu. Sylwetka budynku jest nietypowa dla pałaców Pomorza, ponieważ kształtem i wyglądem nawiązuje do willi południowych Włoch. 


Rewitalizacja parku rozpoczęła się latem 2009 roku. Jej celem było przywrócenie walorów historycznych i przyrodniczych. Wiele uwagi poświęcono odtworzeniu i budowie ścieżek parkowych zgodnie z ich historycznym przebiegiem. Nie mniej pracy włożono w pielęgnację i zachowanie pierwotnego drzewostanu (około 150 starych drzew) oraz zachowanie lasu łegowego olszy czarnej (Alnus glutinosa). Nasadzenie nowej zieleni, oraz poprowadzenie ścieżki dydaktycznej poprzez oznakowanie cennych przyrodniczo okazów.




O zachowaniu pierwotnego biotopu, świadczy obecność wielu gatunków roślin, choć pospolitych jednak charakterystycznych dla obszarów podmokłych lub cechujących się dostatkiem wilgoci. Należy do nich prezentowana poniżej Firletka poszarpana (Silene flos-cuculi) oraz w drugiej kolejności Jaskier ostry (Ranunculus acris).



Obecnie Park w Wejherowie to miejsce stworzone do obserwacji i fotografowania ptaków. Choć dodano strefę rekreacyjną i plac zabaw dla dzieci, zajmują one jednak początkową część terenu, od strony bram wejściowych. Jednak im bardziej zagłębiać się będziemy we wnętrze parku, tym bardziej pierwotna jawi się przyroda, zgodnie z klimatem angielskiego ogrodu. Słowem udało się stworzyć przyjazne siedlisko, z którego walorów korzysta kilkadziesiąt gatunków ptaków.  




Otulinę parku stanowią wzgórza morenowe. To pozostałość po ostatnim zlodowaceniu tego obszaru. Obecnie porośnięte starym lasem mieszanym, u podstawy którego płynie uroczy potok Cedron. To dodatkowe atrybuty środowiskowe. Niezależnie od zbiorników wodnych w postaci malowniczych stawów, strumień płynąc granicą parku stanowi miejsce występowania typowych gatunków takiego biotopu, pliszki górskiej oraz pluszcza. Mimo, że krukowate reprezentowane są tu licznie, kawki, gawrony, wrony siwe, to zauważyć należy obecność kruków. Choć rzadko zapuszczają się w głąb parku, jednak można je obserwować jak wysokim lotem patrolują przestrzeń nad nim oraz okoliczne wzgórza. 

W bezpośrednim sąsiedztwie parku, poruszając się w górę biegu potoku Cedron, znajdują się niewielkie trzcinowiska. Tam spotkać można zasiedlające je ptaki z gatunku: Trzciniak (Acrocephalus arundinaceus).


Potok Cedron




Poniżej tablica ilustrująca tylko część gatunków, które spotkacie niespiesznie przemierzając aleje i zakątki parku. (kowalik, sójka, dzięcioł duży pluszcz, pliszka górska, pliszka siwa, sikora uboga, strzyżyk, piecuszek, kwiczoł, kos, drozd śpiewak, dzwoniec, piegża, kapturka, rudzik, szczygieł oraz zięba). 

Wiele z nich to ptaki o pięknym i donośnym głosie, zatem zieleń parku rozbrzmiewa wszelkimi tonacjami, głosami i dźwiękami z ptasiego repertuaru. Przy odrobinie szczęścia dojrzycie pełzacze leśne i ogrodowe, oraz muchówkę szarą. Bardzo licznie występują tu wspomniane kowaliki. Przyzwyczajone do obecności ludzi, dają okazję do zbliżenia na wyciągnięcie ręki i niezliczone fotograficzne sesje. Również widowiskowy i hałaśliwy dzięcioł duży nie poskąpi wam widoków i akustycznych popisów. To z pewnością nie koniec ornitologicznych atrakcji, których przyjemność odkrycia po części i Wam pozostawiam.



Kowalik, bargiel (Sitta europaea)


Dzięcioł duży (Dendrocopos major)

Na terenie paku znajdują się dwie ogromne woliery. Jedną zamieszkują żurawie koroniaste, rodem z afrykańskiej sawanny. Drugą para bielików. To ptaki po przejściach, których historia widnieje na informacyjnej tablicy w pobliżu woliery. 





Odwiedzając Miejski Park w Wejherowie, z pewnością atrakcji wam nie braknie. Kuszeni obserwacją ptasiego życia, nie musicie w tym miejscu pominąć oczekiwań i potrzeb reszty rodziny. Jest miejsce dla dzieci. Jest kawiarnia o kameralnym nastroju, wkomponowana architektonicznie w krajobraz. Trochę małej gastronomii też się znajdzie, dla spragnionych szybkiej przekąski. Wieczorami wysłuchacie koncertów muzycznych w ogrodowej pergoli, lub pobliskim amfiteatrze. Wzrok uraczycie pokazem światła i wody parkowych fontann. Jednak jak Was znam, zmysły sycić będziecie widokiem i głosem ptasiego towarzystwa.