Pająki w składzie pokarmowym gąsiorka



Na zdjęciu gąsiorek (Lanius collurio), samiec ze zdobyczą w dziobie. To zapewne pokarm przeznaczony dla podlotów, które o tej porze roku opuściły gniazda i są dokarmiane przez rodziców. Zwykle podczas obserwacji ptaków mamy kłopot z rozpoznaniem gatunków owadów lub pajęczaków, które stały się ich ofiarą. W tym przypadku mogę jednak stwierdzić, że to pająk z gatunku kwietnik (Misumena vatia).

Mając za przeciwnika tak wytrawnego łowcę jak gąsiorek oraz inne ptaki, kwietniki stosują mechanizmy obronne. Są niewielkie, długość ciała samicy 7–10 mm, samca 3–5 mm, ale obdarzone przez naturę zdolnością zamiany ubarwienia. Pająki tego gatunku (samice) dostosowują swój kolor do otoczenia. Mogą być białe, żółte, zielonkawe lub brązowawe, w różnych odcieniach, co czyni je mniej widocznymi dla drapieżników. Barwa stanowi też kamuflaż wobec ofiar, na które polują czając się pośród roślinności. Po błyskawicznym ataku, wstrzykują ofiarom jad i soki trawienne. Swoją drogą nasuwa się pytanie, jak ptaki radzą sobie z toksynami produkowanymi przez pająki i póki co nie znalazłem odpowiedzi na to pytanie. Są one jednak mało znaczącym składnikiem diety gąsiorków. By zobrazować spektrum diety tych ptaków zacytuję za Poradnikiem ochrony siedlisk i gatunków: 

"Skład pokarmu gąsiorka zależy od wielu czynników, takich jak siedlisko, lokalizacja geograficzna, pora roku, a nawet pora dnia. Pokarm składa się głównie z większych owadów, chrząszczy, błonkówek, pluskwiaków i prostoskrzydłych. Te ostatnie stanowią zasadniczy pokarm gąsiorka na południu Europy. Dietę gąsiorka uzupełniają pająki, wije, dżdżownice i sporadycznie drobne ślimaki. W czasie chłodnych i deszczowych dni ptaki polują na drobne kręgowce, rabując np. pisklęta z gniazd różnych gatunków ptaków. Częściej jednak polują na drobne ssaki, jak ryjówki, norniki, myszy. Listę kręgowców uzupełniają gady i płazy, jak jaszczurki, ropuchy i żaby. W zdobywaniu pokarmu gąsiorek stosuje trzy charakterystyczne techniki. Najczęściej czatuje i wypatruje zdobyczy z ulubionej gałęzi. Po wypatrzeniu ofiary chwyta ją na ziemi lub zbiera wśród niskiej roślinności. Podczas dobrej pogody łowi owady latające, a w czasie deszczu i zimna zbiera owady wprost z ziemi. Mniejszą zdobycz od razu zjada, a większe ofiary przenosi na miejsce porcjowania, gdzie część ofiar nakłuwa na kolce lub wciska w rozwidlenie gałązek. Podczas dzielenia większych ofiar korzysta z pomocy nóg.