Długo czekałem na fotograficzne spotkanie z raniuszkami. Zeszłej zimy widziałem je tylko raz i to wysoko w koronach drzew. Dlatego dzisiejsze spotkanie było radosnym, tym bardziej, że w polu widzenia pojawił się rzadki na wybrzeżu podgatunek Raniuszek czarnobrewy (Aegithalos caudatus europaeus), którego wizerunki prezentuję. Nieco szkoda, że warunki fotografowania były fatalne, bo mocno zacieniona ściana lasu w postaci olch i modrzewi, zmuszała do ISO 5000, przy konieczności stosowania 1/1000 s. To niezwykle ruchliwe ptaki, których uwiecznianie wymaga krótkich czasów naświetlania, tym bardziej, że gałęziami dodatkowo targał wiatr. Zwykle raniuszki o tej porze roku pożywiają się w sporych stadkach. Najczęściej w towarzystwie mieszanym z innymi gatunkami. Tu jednak pojawił się jeden osobnik, obok czubatek i sosnówek oraz sikorek modrych i ubogich. Na szczęście dał mi nico czasu na małą sesję zdjęciową i oto jest ...
