Sieweczka rzeczna (Charadrius dubius), gatunek obserwowany w rezerwacie Beka, raczej na przelocie. Choć literatura podaje, że biotopem są morskie wybrzeża, to bardziej typowym są piaszczyste i żwirowe brzegi rzek, jezior i stawów. Sieweczki rzeczne dobierają się w pary po przylocie na lęgowiska w kwietniu i maju. Towarzyszy temu efektowny taniec godowy samca, który w zygzakowatych lotach godowych podobnych do latania nietoperza ochrypłym głosem przywołuje samicę. Następnie zaloty przenoszą się na ziemię, gdzie przy nastroszonych piórach partnerzy kłaniają się sobie, przeskakują z jednej nogi na drugą podnosząc je wysoko.
Jednak widziane przez mnie sieweczki, choć poruszające się w parach zajęte były jedynie penetrowaniem okolicznych błotek w poszukiwaniu pokarmu. Zapewne teren rezerwatu to jedynie przystanek na ich drodze i za chwilę przeniosą się w kierunku dorzecza Wisły, gdzie odnajdą dogodne tereny lęgowe.