Błotniak stawowy (Circus aeruginosus) gatunek w poszukiwaniu, którego wybrałem się na Kujawy. Dokładniej w okolice Radziejowa, gdzie od kilku lat spędzam klika wiosennych dni. Zawsze spotykam błotniaki, a widok tych okazałych drapieżników jest powszechny w tej okolicy. W tym miejscu nie będę popierał się danymi z lokalnego, profesjonalnego monitoringu gatunku, bo takich nie znam. Mogę natomiast stwierdzić na podstawie własnych obserwacji, że błotniaków stawowych jest tu więcej niż myszołowów. To ciekawe, bo populacja tego pierwszego szacowana jest w Polsce na 7 tysięcy par lęgowych, a myszołowa na 55 tysięcy par.
Oczywiście nie można wprost przenosić tych proporcji na określony teren, bo o rozmieszczeniu gatunku decyduje biotop, dogodne miejsca lęgowe i zasobność pokarmowa. Nie zmienia to postaci rzeczy, że Kujawy zdają się być przyjazną krainą dla błotniaków. Przemierzając lokalne drogi, na odcinku np. 20 km można spotkać przynajmniej kilka osobników. Wyraźny dymorfizm płciowy pozwala nawet ze sporej odległości odróżnić samicę, lub dostrzec samca widocznego na zamieszczonych zdjęciach.
Błotniaki stawowe są ptakami terenów otwartych. Zasiedlają trzcinowiska wokół jezior i stawów, torfowiska z zaroślami wierzbowymi, oczka wodne wśród pól uprawnych, gęsto obrośnięte szuwarami. Niestety takich miejsc na Kujawach ubywa, o czym pisałem w przypadku gęgawy. Szczęśliwie błotniak stawowy zajmuje coraz bardziej nietypowe siedliska, w tym mniej korzystne dla niego tereny rolnicze. Takim sposobem nadal możemy podziwiać te ptaki szybujące nad rozległymi polami Kujaw.
