Choć orzechy nie należą do niezwykle bogatej i zróżnicowanej diety szpaków, to skojarzeń z tym nasionami jest nadto wiele. Koniec września to pora zbiorów orzechów, ale też czas wielkiej migracji szpaków. Ogromne stada tych ptaków można teraz obserwować nieomal wszędzie. Pośród nich znaczna część to osobniki młodociane, których szata różni się jeszcze od rodziców.
W takiej postaci mnie bardzo przypominają inny gatunek, orzechówkę. To za sprawą ciemnego dzioba, typowego dla młodych ptaków i dorosłych w szacie spoczynkowej. Jednak podobieństwo to przede wszystkim liczne brązowe akcenty, kontrastujące z nakrapianą już piersią i brzuchem. Szczególnie głowy tegorocznego lęgu szpaków noszą nadal cechy młodociane. Zdobią je jeszcze orzechowe pióra, które ostatecznie znikną z końcem października.
Ciekawy jest proces pierzenia szpaków, zarówno dorosłych i młodych. Jest ciągły, a pióra wymieniane są stopniowo. Wszystko to by zapewnić stałą aktywność ptaków i zdolność do lotu. Ptaki obu pokoleń muszą aktywnie i nieprzerwanie uczestniczyć w życiu stada. Na etapie letniego poszukiwania pokarmu, wspólnego noclegowiska, oraz jesiennej migracji.