To zdjęcie sikory ubogiej (Poecile palustris), wykonałem z początkiem stycznia. Zaraz zajrzałem do swojego archiwum stwierdzając ze zdziwieniem, że jest to jedne z nielicznych. Przecież chętnie fotografuję sikory, zwracając uwagę na wszystkie osobniki. Są wdzięcznym modelkami i na każdym kolejnym ujęciu potrafią urzekać swoim wizerunkiem. Dlaczego więc nie mam praktycznie zdjęć ubogiej?.
Czas więc na małe śledztwo. Tereny Polski północnej to spory potencjał dla tego gatunku, bo własnie tu koncentruje się jego populacja lęgowa. Choć zamieszkują cały kraj, to drugi podobny obszar stanowią dopiero Sudety i Karpaty. Rąbka tajemnicy uchyla nieco zestawienie ilości par lęgowy wszystkich krajowych sikor, gdzie uboga należy do najmniej licznych.
Sikora uboga 120 000–250 000
Czarnogłówka 200 000–320 000
Czubatka 340 000–500 000
Sosnówka 760 000–960 000
Modraszka 1 100 000–1 800 000
Bogatka 3 700 000–4 500 000
Rzecz druga, to możliwość pomyłki z bardzo podobną czarnogłówką (Poecile montanus). Wystarczy zajrzeć na ptasie grup FB, gdzie pytanie - uboga czy czarnogłowa, jest jednym z najczęściej zadawanych pod zdjęciami obu ptaków. Nawet tablice poglądowe zestawiające cechy tych sikor, wielu miłośnikom ptaków nie rozjaśniają w głowie. Przyznam, że i ja do nich należę, mając często wątpliwości która to zacz. To prowadziło do pierwotnego oznaczania "moich" czarnogłowych jako ubogie, a potem konieczności zmiany zdania.
Recz ostatnia to biotop sikory ubogiej. Mam na myśli zarówno tereny lęgowe, jak i miejsca zimowania. To zwykle skraje lasów, a takie miejsca rzadko odwiedzam. Moja kraina to pola, łąki, plaże i wody Bałtyku, a tam ubogiej nie spotkam.
Recz ostatnia to biotop sikory ubogiej. Mam na myśli zarówno tereny lęgowe, jak i miejsca zimowania. To zwykle skraje lasów, a takie miejsca rzadko odwiedzam. Moja kraina to pola, łąki, plaże i wody Bałtyku, a tam ubogiej nie spotkam.