Dzięcioł duży (Dendrocopos major). No i cóż ciekawego napisać o gatunku, który jest powszechnie znany. Może o bardziej tajemniczym etapie życia gatunku, jego wędrującej czerwonej czapeczce. Na zdjęciu dorosły samiec, choć za młodu tak nie wygląda. Początkowo ma czerwony akcent na całej głowie. W tym czasie, na pierwszy rzut oka bywa mylony z innymi gatunkami, np. dorosłym dzięciołem średnim, lub nawet dzięciołkiem.
W nazwie tych trzech gatunków widzimy wyraźną gradację wielkości, lecz w rzeczywistości różnice te są niewielkie. W terenie już widok dzięcioła dużego bywa zaskoczeniem, bo na zdjęciach sprawia wrażenie o wiele większego. Jednak to ptak wielkości kwiczoła, a pozostałe, wymienione gatunki niewiele ustępują tym rozmiarom.
Łatwiej rozpoznać dzięcioła dużego, gdy dorośnie i pierząc się do szaty ostatecznej czerwona plama się zmniejszy, a jej miejsce zastąpią czarne pióra na szczycie głowy. Czerwień pozostanie widoczna jedynie na wysokości karku i to klasyczny wizerunek dorosłego samca, bo samiczka jest pozbawiona czerwonego akcentu.
Na koniec wizerunek samicy.
