Zdjęcie tego młodziaka, to fotograficzny bonus wizyty z końcem czerwca, na polach pod Gdańskiem. Początkowo byłem zdziwiony jego obecnością w tak otwartym krajobrazie. Przysiadł w małej enklawie kilku brzóz. Jednak rozglądając się po okolicy, widoczne były większe skupiska starszych drzew, w tym osiki (topola osika). To już typowy biotop gatunku, który oprócz dużych, starych lasów, wybiera też zadrzewienia śródpolne.
Młody dzięcioł w koronie brzozy, nieprzerwanie głosił przywołujący komunikat. To specyficzny dźwięk (begging call, juvenile), domagający się uwagi i wsparcia rodziców. Pod zamieszczonym linkiem, możecie odsłuchać jak to brzmi https://www.xeno-canto.org/656665
Nie tylko głos wskazuje na osobnika młodego. Widoczna jest również odmienna szata. Głównie czerwona czapeczka, która u młodych dzięciołów dużych pokrywa cały szczyt głowy. Z wiekiem zaniknie, a czerwony akcent widoczny będzie jedynie u dorosłych samców, na tylnej części głowy (potylicy).