Ekspansja grzywaczy na wchód Europy jest powszechnie znanym faktem. Podobnie jak niebywały sukces populacyjny np. w naszym kraju. Obecnie gatunek ten głównie kojarzy się z zasiedleniem miast, parków i śródpolnych zadrzewień. Również z bardzo licznymi stadami, które jesienią zasiadają na polach uprawnych. Słowem z otwartą przestrzenią, która pozornie sprzyja ociężałej sylwetce tego ptaka.
Jednak pierwotnym biotopem grzywaczy były lasy liściaste i mieszane. Nadal można w takich miejscach spotkać gniazdujące grzywacze i to często. Choć zawsze mnie zadziwiają, jak skutecznie poruszają się w zwartych, starych drzewostanach. Jak potrafią niezgrabnym lotem manewrować pośród gęstwiny wysokich gałęzi, liści oraz podszycia młodszych drzew.