Publikowane dziś informacje są dużym uproszczeniem. Jednak poruszanie się w świecie mew, dla wielu to istny Armagedon. Może choć takie spojrzenie na temat rzuci nieco światła na te ptaki o skomplikowanym dymorfizmie wiekowym oraz podobieństwie gatunków. Czy zatem żółty kolor nóg (lub zbliżona tonacja) jest pomocny w rozpoznaniu i klasyfikacji. Tak i nie, bo wszystko zależy od wieku i gatunku.
W przypadku tytułowej śmieszki sprawa jest prosta. Barwa żółta to cecha osobników młodych, do pierwszej szaty zimowej, wyraźniejsza nawet w pierwszej szacie wiosennej. Ptaki starsze mają już nogi wyraźnie ciemnoczerwone, choć w drugiej szacie zimowej i wiosennej mogą być jeszcze jaśniejsze.
Inaczej rzecz wygląda u mewy srebrzystej, bo jej nogi są zazwyczaj szare, cieliste do intensywnie różowych. Pośród populacji bałtyckiej możemy jednak odnaleźć osobniki o żółtych nogach, to forma "omissus". Takie mewy srebrzyste są często i zbyt pochopnie opisywane jako mewy białogłowe, lub romańskie. Szczególnie w rejonie Zatoki Puckiej i Gdańskiej, gdzie forma "omissus" mewy srebrzystej bywa dość powszechna, a dwa kolejne gatunki są rzadkością.
W przypadku mewy siwej sprawa już mocno się komplikuje, bo kolor nóg (w tym żółty), nie jest wskazaniem do określenia nawet wieku ptaka, czytaj Mewa siwa ... trzy rodzaje barwy nóg
Szczęśliwie w przypadku mewy siodłatej i żółtonogiej możemy pozbyć się owych dylematów, bo choć bardzo podobne szatą (różnią się też wielkością), żółty kolor nóg wskaże nam przynależność gatunkową. Poniżej kilka zdjęć ilustrujących powyższe ...
Mewa śmieszka
Mewa srebrzysta forma "omissus"
Mewa siwa
Mewa żółtonoga i dalej siodłata
